ΣΧΟΛΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΤΜΗΜΑ

ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΟ

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΒΣΑ205-Ι

ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

Γ΄

(Παλαιό Η΄)

ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Θεωρία Διεθνών Σχέσεων

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ
ΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

4

6

ΤΥΠΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Γενικού Υποβάθρου

[Ε/Πεδίο 200 (νέο ΠΠΣ), Υ/ΠΟΛ (παλαιό ΠΠΣ)]

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ:

ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ:

Ελληνική

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ERASMUS

Όχι

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ (URL)

http://compus.uom.gr/BAL426/index.php

https://openeclass.uom.gr/courses/BSO203/

Μαθησιακά Αποτελέσματα

Οι ακαδημαϊκοί στόχοι του μαθήματος είναι: α) να προσφέρει μια ευσύνοπτη και διερευνητική προσέγγιση στη θεωρητική εξέλιξη των Διεθνών Σχέσεων, β) να μελετήσει τη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων ως διεθνή πολιτική θεωρία, γ) να διευρύνει το ερευνητικό ενδιαφέρον των φοιτητριών/ών προς θεωρητικές αναζητήσεις που επιχειρούν τη διερεύνηση εναλλακτικών μορφών πολιτικής υποκειμενικότητας και δράσης και δ) να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο η σύγχρονη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων απαντά σε αλλά και επηρεάζει τα σύγχρονα διλήμματα και τις πολιτικές προκλήσεις στα Βαλκάνια και διεθνώς.

Ειδικότερα, τα επιδιωκόμενα μαθησιακά αποτελέσματα που εξυπηρετούν την ως άνω ακαδημαϊκή στοχοθεσία περιλαμβάνουν: α) την άριστη γνώση και κατανόηση των θεωριών των διεθνών σχέσεων, β) την εφαρμογή των εν λόγω θεωριών σε μια σειρά από πραγματικά περιστατικά ή πολιτικά δεδομένα, γ) την ανάπτυξη της αναλυτικής και συνθετικής ικανότητας των φοιτητριών/ών στη διαχείριση των θεωριών των διεθνών σχέσεων και δ) την αξιολόγησή τους σύμφωνα με την επίτευξη των παραπάνω μαθησιακών στόχων.

Γενικές Ικανότητες

Στο τέλος του εξαμήνου οι φοιτήτριες/ητές αναμένεται να έχουν αποκτήσει μια εισαγωγική γνώση, αλλά και να έχουν αναπτύξει μια διερευνητική και κριτική ικανότητα πάνω σε μια σειρά ζητημάτων που συνδέονται με τη Θεωρία των Διεθνών Σχέσεων. Απώτερος στόχος του μαθήματος είναι να εξοπλίσει τις/τους φοιτήτριες/ητές με τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια, ώστε να είναι σε θέση α) να χειρίζονται με σχετική θεωρητική άνεση και κριτική στάση ορισμένες βασικές θεματικές του μαθήματος, β) να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τις διάφορες θεωρητικές οπτικές της διεθνούς πολιτικής και να είναι σε θέση να τις εφαρμόσουν στην πράξη κατά τρόπο τόσο αναλυτικό όσο και συνθετικό, γ) να αποφεύγουν τις τυχόν σχηματικές αναγνώσεις της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων, δ) να συμμετέχουν σε μια γόνιμη ανταλλαγή απόψεων πάνω στις επιμέρους θεματικές του μαθήματος και ε) να εμβαθύνουν σε ακόμη δυσκολότερα και σύνθετα ζητήματα.

Ειδικότερα, στο τέλος του εξαμήνου οι φοιτήτριες/ητές αναμένεται να έχουν αναπτύξει τις παρακάτω γενικές ικανότητες:

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις
• Λήψη αποφάσεων
• Αυτόνομη εργασία
• Εργασία σε διεθνές περιβάλλον
• Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον
• Παράγωγή νέων ερευνητικών ιδεών
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
• Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

Το μάθημα μελετά κριτικά τις θεωρητικές προσεγγίσεις της διεθνούς πολιτικής. Ειδικότερα εξετάζονται οι σχολές σκέψης και θεωρητικές εκδοχές του ρεαλισμού, του φιλελευθερισμού, του νεορεαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού, των μαρξιστικών προσεγγίσεων και της κριτικής θεωρίας, του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού, του μεταστρουκτουραλισμού, του μετα-αποικιοκρατισμού, της κανονιστικής θεωρίας και μιας μετα-κριτικής ερμηνευτικής προσέγγισης της διεθνούς πολιτικής. Οι παραπάνω προσεγγίσεις δεν εξετάζονται απλά ως αφηρημένες θεωρητικές κατασκευές, αλλά ως τρόποι κατανόησης και διαμόρφωσης της διεθνούς πολιτικής

Η πειθαρχία των Διεθνών Σχέσεων θεμελιώνεται σε μία βασική διχοτόμηση: ό,τι υφίσταται εντός των κρατικών συνόρων θεωρείται ότι είναι αντικείμενο μελέτης της Πολιτικής Θεωρίας, ενώ ό,τι υφίσταται εκτός αυτών των συνόρων θεωρείται ότι είναι αντικείμενο μελέτης των Διεθνών Σχέσεων. Η προβληματοποίηση αυτής της διάκρισης έχει πρόσφατα οδηγήσει στην ανάγνωση της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων ως Διεθνούς Πολιτικής Θεωρίας, επηρεάζοντας το θεωρητικό εύρος και αναλυτικό προσανατολισμό της πειθαρχίας. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, η Θεωρία των Διεθνών Σχέσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η διαπίστωση και η αποδοχή αυτής της δυσκολίας είναι σημαντική.

Ο στόχος αυτού του μαθήματος δεν είναι απλά να βοηθήσει τους φοιτητές να κατηγοριοποιήσουν και να ταξινομήσουν τις θεωρίες της διεθνούς πολιτικής ως εργαλειοθήκες χρήσιμες στην επεξήγηση της διεθνούς πολιτικής. Η αναγνώριση των ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ τους ή ο εντοπισμός συγκεκριμένων προσεγγίσεων εντός ορισμένων σχολών σκέψης είναι βέβαια σημαντικός. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η θεωρητική μετατόπιση και μεταβολή στο έργο των θεωρητικών. Κάθε ολοκληρωμένη θεωρητική πρόταση είναι πάντοτε ήδη μια ιστορικά και πολιτισμικά συγκεκριμένη απόκριση σε συγκεκριμένα προβλήματα, ζητήματα, γεγονότα ή συζητήσεις. Κάθε θεωρία απαντά στο πλαίσιο της παραγωγής της, παραμένει εμπεδωμένη σε αυτό το πλαίσιο, «συναντά» άλλες θεωρίες εντός αυτού αλλά και, συχνά, αγωνίζεται να «ξεπεράσει» αυτό το πλαίσιο. Η κατανόηση της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων αντιμετωπίζεται λοιπόν εδώ ως μια διαδικασία ερμηνείας. Αντί να αναζητά κανείς τη συνέχεια ή την ομοιογένεια στη θεωρητική εξέλιξη, οφείλει να αναγνωρίζει τις θεωρητικές ασυνέχειες και να προσπαθεί να τις συνδέσει με σύγχρονες ασυνέχειες στο πεδίο της πολιτικής πράξης.

Ο κεντρικός στόχος του μαθήματος είναι λοιπόν διττός: να βοηθήσει τους φοιτητές να κατανοήσουν ότι α) η Θεωρία των Διεθνών Σχέσεων δεν είναι μια ουδέτερη και αντικειμενική απεικόνιση της διεθνούς πολιτικής και β) ότι καμία συνειδητή πολιτική πράξη δεν είναι ποτέ ανεξάρτητη από ή άσχετη προς μια συγκεκριμένη θεωρία, μια κοσμοθεωρία σχετικά με το τι είναι ή θα έπρεπε να είναι η διεθνής πολιτική, που βρίσκεται ή θα έπρεπε να βρίσκεται η διεθνής πολιτική, πώς και από ποιον παράγεται ή θα έπρεπε να παράγεται κλπ. Με αυτή την έννοια, η υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης θεωρίας αντί άλλων δεν είναι μια τυχαία ή βολική επιλογή. Είναι ένα σοβαρό καθήκον, κυριολεκτικά μια πολιτική επιλογή.

Αναλυτική περιγραφή

Εβδομάδα 1            Εισαγωγή (Περιγραφή και ανάλυση του αντικειμένου, της δομής και της στοχοθεσίας του μαθήματος)

Εβδομάδα 2            Ρεαλισμός

Εβδομάδα 3            Φιλελευθερισμός

Εβδομάδα 4            Νεορεαλισμός και Νεοφιλελευθερισμός

Εβδομάδα 5            Μαρξιστικές προσεγγίσεις – Κριτική Θεωρία

Εβδομάδα 6            Κοινωνικός Κονστρουκτιβισμός

Εβδομάδες 7-9       Μεταστρουκτουραλισμός

Εβδομάδα 10          Μεταποικιακή Θεωρία

Εβδομάδα 11          Κανονιστική Θεωρία

Εβδομάδα 12          Προς μια μετα-κριτική ερμηνευτική της διεθνούς πολιτικής

Εβδομάδα 13         Επίλογος και επισκόπηση

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Πρόσωπο με πρόσωπο

Η διδασκαλία του μαθήματος γίνεται υπό τη μορφή 2ωρων διαλέξεων, οι οποίες ακολουθούνται από 2ωρα σεμινάρια, τα οποία αποσκοπούν: α) στην επίλυση τυχόν προβλημάτων που προκύπτουν κατά την προετοιμασία του μαθήματος, β) στην περαιτέρω διερεύνηση σχετικής περιπτωσιολογίας, καθώς και ζητημάτων ή ερωτημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των διαλέξεων και τη φοιτητική προετοιμασία, καθώς και γ) στην ενθάρρυνση ενός κριτικού ακαδημαϊκού διαλόγου. Οι φοιτήτριες/ητές οφείλουν να συμμετέχουν ενεργά στις σεμιναριακές συζητήσεις έχοντας ήδη μελετήσει το υπό εξέταση κεφάλαιο του εγχειριδίου.

ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Χρήση ΤΠΕ στη διδασκαλία: Η χρήση του compus διευκολύνει την εκπαιδευτική διαδικασία με την ανάρτηση και τακτική επικαιροποίηση του σχεδίου μαθήματος, των σημειώσεων διαλέξεων και ερωτήσεων ανασκόπησης. Η χρήση παρουσιάσεων PowerPoint στην τάξη αποφεύγεται συνειδητά καθώς, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, περιορίζει τόσο τη διαδραστικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας όσο και την κριτική ικανότητα των φοιτητών.

Μαθησιακά βοηθήματα: Σημειώσεις διαλέξεων και πρόσθετη βιβλιογραφία αναρτώνται στην ιστοσελίδα compus του μαθήματος και επικαιροποιούνται τακτικά.

Χρήση ΤΠΕ στην επικοινωνία με φοιτητές: Μέσω της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e-mail) και της ιστοσελίδας του compus του μαθήματος.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Δραστηριότητα

ΦόρτοςΕργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

52

Γενική προετοιμασία

98

Σύνολο Μαθήματος

150

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Η εξαμηνιαία εξέταση είναι κατά κανόνα γραπτή. H προφορική εξέταση εξαμήνου επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση, εφόσον υφίσταται σοβαρός λόγος που καθιστά αδύνατη ή ακατάλληλη τη γραπτή εξέταση.

Τα κριτήρια αξιολόγησης αφορούν την επίτευξη των ως άνω μαθησιακών αποτελεσμάτων του μαθήματος, όπως αυτά ρητά αναγράφονται στο syllabus του μαθήματος, το οποίο είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα compus.

– Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:

Εγχειρίδιο του μαθήματος (ένα εκ των δύο παρακάτω ελεύθερης επιλογής):

α) Baylis J, Smith S, και Owens P (επιμ) (2013) Η Παγκοσμιοποίηση της Διεθνούς Πολιτικής (Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο), κεφ. 5-11.

ή

β) Υφαντής Κ (2012) Διεθνής Πολιτική Θεωρία (Αθήνα: Σιδέρης).

Συμπληρωματικά:

Ακριβούλης ΔΕ (2012), «Πρόλογος», στο ΚΘ Χατζηκωνσταντίνου et al. Θεωρητικές Αφετηρίες στις Διεθνείς Σχέσεις (Θεσσαλονίκη: Σάκκουλας), σελ. VII-XVII.

Carr EH (2001) The Twenty Years' Crisis 1919-1939 (Basingstoke and New York: Palgrave), chs. 1-2.

Cox RW (1993) 'Gramsci, hegemony and International Relations', in S Gill (ed.) Gramsci, Historical Materialism and International Relations, 49–66 (Toronto: York University).

Edkins J, and Vaughan-Williams N (eds) (2009) Critical Theorists and International Relations (New York: Routledge), chs. 1, 12, 14, 16, 17, 19, 22, 23, 26.

Wendt A (2006) 'Social Theory as Cartesian science: an auto-critique from a quantum perspective', in S Guzzini and A Leander (eds) Constructivism and International Relations: Alexander Wendt and his Critics, 181–221 (New York: Routledge).

– Συναφήεπιστημονικάπεριοδικά:

Adler E (1997) 'Seizing the middle ground', European Journal of International Relations 3(3): 319–63.

Adler E, and Pouliot E (2011) 'International practices', International Theory 3(1): 1–36.

Akrivoulis DE (2017) 'Beyond the hermeneutics of suspicion in the critique of humanitarian intervention', Review of International Studies 43(2): 240–59.

Alker HR (1981) 'Dialectical foundations of global disparities', International Studies Quarterly 25(1): 69–98.

Ashley RK (1984) 'The poverty of Neorealism', International Organization 38(2): 225–86.

Ashley RK (1988) 'Untying the sovereign state', Millennium 17(2): 227–62.

Ashley RK, and Walker RBJ (1990) 'Reading dissidence/writing the discipline', International Studies Quarterly 34(3): 367–416.

Ashley RK, and Walker RBJ (1990) 'Speaking the language of exile', International Studies Quarterly 34(3): 259–68.

Cox RW (1981) ‘Social forces, states and world orders’, Millennium 10(2): 126–55.

Darby P (2004) 'Pursuing the political', Millennium 33(1): 1–34.

Darby P, and Paolini AJ (1994) 'Bridging International Relations and postcolonialism', Alternatives 19(3): 371–97.

Der Derian J (1990) 'The (s)pace of International Relations', International Studies Quarterly 34(3): 295–310.

Der Derian J (2000) 'Virtuous war/virtual theory', International Affairs 76(4): 771–88.

Der Derian J (2008) 'The desert of the Real and the simulacrum of war', International Affairs 84(5): 931–48.

Dillon M (2005) 'A Passion for the (Im)possible', European Journal of Political Theory 4(4): 429–52.

Dillon M, and Reid J (2001) ' Global Liberal Governance: Biopolitics, Security and War', Millennium 30(1): 41–66.

Doyle MW (1986) 'Liberalism and world politics', American Political Science Review 80(4): 1151–69.

Doyle MW (2005) 'Three pillars of the liberal peace', American Political Science Review 99(3): 463–6.

Doyle MW (2006) 'One world, many peoples: international justice in John Rawls's The Law of Peoples', Perspectives on Politics 4(1): 109–20.

Epstein C (2014) 'The postcolonial perspective', International Theory 6(2): 294–311.

Finnemore M, and Sikkink K (2001) 'Taking stock', Annual Review of Political Science 4(1): 391–416.

Frost M (1994) 'The role of normative theory in IR', Millennium 23(1): 109–18.

George J, and Campbell D (1990) 'Patterns of dissent and the celebration of difference', International Studies Quarterly 34(3): 269–93.

Halliday F (1988) 'Three concepts of internationalism', International Affairs 64(2): 187–98.

Halliday F (1995) 'International Relations and its discontents', International Affairs 71(4): 733–46.

Hobson JM (2007) 'Is Critical Theory always for the white West and for Western imperialism?' Review of International Studies 33(1): 91–107.

Kamran M (2013) 'Redeeming the universal', European Journal of International Relations 19(2): 353–78.

Katzenstein PJ, et al. (1998) 'International organization and the study of world politics', International Organization 52(4): 645–85.

Keohane RO, and Nye JS (1974) 'Transgovernmental relations and international organizations', World Politics 27(1): 39–62.

Kratochwil F (1982) 'On the notion of "interest" in International Relations', International Organization 36(1): 1–30.

Kratochwil F (2000) 'Constructing a new orthodoxy?', Millennium 29(1): 73–101.

Lapid Y (1989) 'The Third Debate', International Studies Quarterly 33(3): 235–54.

Lebow RN (2009) 'Constitutive causality', Millennium 38(2): 211–39.

Lebow RN (2009) 'Culture and International Relations', Millennium 38(1): 153–9.

Mearsheimer J (1994-5) 'The false promise of international institutions', International Security 19(3): 5–49.

Morgenthau HJ (1948) 'The twilight of international morality', Ethics 58(2): 79–99.

Neufeld M (1993) 'Interpretation and the "science" of International Relations', Review of International Studies 19(1): 39–61.

Neufeld M (1993) 'Reflexivity and International Relations Theory', Millennium 22(1): 53–76.

Patomäki H (2001) 'The challenge of critical theories', Journal of Peace Research 38(6): 723–37.

Powell R (1991) 'Absolute and relative gains in International Relations Theory', American Political Science Review 85(4): 1303–20.

Powell R (1994) 'Anarchy in International Relations Theory: The Neorealist-Neoliberal debate', International Organization 48(2): 313–44.

Shapcott R (2011) 'Philosophical hermeneutics in practice', Journal of International Political Theory 7(2): 229–38.

Slater D (1998) 'Post-colonial questions for global times', Review of International Political Economy 5(4): 647–78.

Sutch P (2000) 'Global civil society and international ethics', Review of International Studies 26(3): 485–89.

Sylvester C (2006) 'Bare life as a development/postcolonial problematic', Geographical Journal 172(1): 66–77.

Tickner AB (2013) 'Core, periphery and (neo)imperialist International Relations', European Journal of International Relations 19(3): 627–46.

Walker RBJ (1987) 'Realism, change, and international political theory', International Studies Quarterly 31(1): 65–86.

Walker RBJ (2002) 'International/inequality', International Studies Review 4(2): 7–24.

Waltz K (2000) 'Realist thought and neorealist theory', Journal of International Affairs 44(1): 21–37.

Wendt A (1992) 'Anarchy is what states make of it', International Organization 46(2): 391–425.

Williams J (1998) 'Mervyn Frost and the constitution of Liberalism', Journal of Peace Research 35(4): 511–7.

Williams MC (2004) 'Why ideas matter in International Relations', International Organization 58(4): 633–65.

Williams MC (2013) 'In the beginning: the International Relations enlightenment and the ends of International Relations Theory', European Journal of International Relations 19(3): 647–65.

ΣΧΟΛΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΤΜΗΜΑ

ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΟ

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΣΑ217-Ι

ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

Ζ΄

ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Πολιτική, Οικονομία και Κοινωνία στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ
ΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

4

6

ΤΥΠΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Γενικού Υποβάθρου

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ:

ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ:

Ελληνική

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ERASMUS

Όχι

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ (URL)

Μαθησιακά Αποτελέσματα

Γενικές Ικανότητες

• Αυτόνομη εργασία.
• Ομαδική εργασία.
• Παράγωγή νέων ερευνητικών ιδεών.
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα.
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

Το μάθημα εξετάζει την πολιτική ιστορία των νεοσύστατων δημοκρατιών του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Γίνεται αναφορά στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία της Αρμενίας, Γεωργίας, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Τουρκμενιστάν και Τατζικιστάν. Επίσης, εξετάζεται η εξωτερική πολιτική των συγκεκριμένων χωρών και ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στον ρόλο της Κίνας ως ανερχόμενης στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης στην περιοχή. Τέλος, αναλύονται τα ενεργειακά τεκταινόμενα σε Καύκασο και Κεντρική Ασία με έμφαση στη γεωπολιτική του φυσικού αερίου και τον ρόλο των ρωσικών ενεργειακών εταιρειών.

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Πρόσωπο με πρόσωπο

ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Χρήση Η/Υ – Πρόγραμμα Power Point

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Δραστηριότητα

ΦόρτοςΕργασίας Εξαμήνου

Διαδραστική διδασκαλία

52

Συγγραφή εργασίας

26

Γενική προετοιμασία

72

Σύνολο Μαθήματος

150

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Ερωτήσεις Ανάπτυξης Δοκιμίων

Γραπτή Εργασία και προφορική παρουσίαση

- Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:

• Cohn, T. (2009) Διεθνής Πολιτική Οικονομία: Θεωρία και Πράξη, Αθήνα: Gutenberg.
• Γεωργακόπουλος, Θ. (ed.) (2007) Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία, Αθήνα: Γ.Μπένος.
• Gleason, G. (1997) The Central Asian States, Boulder, Co.: Westview Press.
• Glenn, J. (1999) The Soviet Legacy in Central Asia, New York: Macmillan Press.
• Heywood, A. (2014) Εισαγωγή στην Πολιτική, Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.
• Jonson, L. (2006) Tajikistan in the New Central Asia: Geopolitics, Great Power Rivalry and Radical Islam, London: I.B. Tauris.
• Karagiannis, Emmanuel (2002) Energy and Security in the Caucasus, New York: Routledge.
• Karagiannis, Emmanuel (2010) Political Islam in Central Asia: The Challenge of Hizb ut-Tahrir, NewYork: Routledge.
• Καραγιάννης, Μάνος (2005) Εθνοτικές Συγκρούσεις στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία: Μία Συγκριτική Ανάλυση, Αθήνα: ΕΚΕΜ.
• Rashid, A. (2000) Οι Ιεροί Πολεμιστές του Ισλάμ: Η Άνοδος Ισλάμ στην Κεντρική Ασία, Αθήνα: Ενάλιος.
• Sotiriou, S. (2015) Russian Energy Strategy in the European Union, the Former Soviet Union Region and China, Lanham: Lexington Books.
• Σωτηρίου, Σ. (2016) Η Γεωπολιτική της Ενέργειας στο Περιφερειακό Υποσύστημα της Κεντρικής Ασίας και ο Ρόλος της Τουρκίας, στο H Τουρκία και οι Στρατηγικές Ανακατατάξεις μιας Περιφέρειας σε Μετάβαση (2011-2016), επιμ. Νικόλαος Ραπτόπουλος, υπό έκδοση, Αθήνα: Ηρόδοτος.
• Σωτηρίου Στυλιανός και Εμμανουήλ Καραγιάννης (2013) Η Ενεργειακή Ταυτότητα της Κίνας: Μια Εισαγωγική Προσέγγιση, στο Η Κίνα και οι Άλλοι: Οι Σχέσεις της Κίνας με την Ευρώπη και τον Κόσμο, επιμ. Σωτήρης Πετρόπουλος και Αστέρης Χουλιάρας, σσ. 299-326, Αθήνα: Παπαζήσης.
• Vassiliev, A. (ed.) (2001) Central Asia: Political and Economic Challenges in the Post-Soviet Era, London: Saqi Books.
• Yaacov, R. (ed.) (1995) Muslim Eurasia: Conflicting Legacies, London: Frank Cass.

- Συναφή επιστημονικά περιοδικά:

Πολιτική Οικονομία